با توجه به افزایش وسایل نقلیه شخصی در شهر مشهد و مشکلاتی که در این راستا به وجود می آید، تحقیقی صورت گرفته است که به بررسی عوامل موثر به کارآیی طرح های برخورد با مسافربران شخصی می پردازد. بنابراین مسئله اصلی این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر کارآیی طرح ترافیکی در شهر مشهد با تاکید بر طرح برخورد با مسافربران شخصی است. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تبیین عوامل موثر کارآیی طرح برخورد با مسافربران شخصی در شهر مشهد است. روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش های کمی گردآوری داده ها، توصیفی-تبیینی از نوع پیمایشی است و جامعه آماری آن را رانندگان مسافربر شخصی شهر مشهد تشکیل می دهند که به شیوه های نمونه گیری تصادفی خوشه ایو منظم تعداد 321 نفر انتخاب و از طریق ابزار پرسش نامه ای که محقق ساخته است، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نحوه اجرای مقررات ترافیکی، اطلاع رسانی به موقع و کافی، نحوه تعامل پلیس با رانندگان مسافربر شخصی، التزام عملی رانندگان به اجرای طرح و قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و نقش سازمان های موثر و مسول در اجرای طرح برخورد با مسافربران شخصی، نقش موثری در کارآیی طرح برخورد با مسافربران شخصی در شهر مشهد دارد.